எதுவும் மாறவில்லை

விடிந்து சில நிமிடங்களில் முழிப்பு வந்தது. ஓய்வு என்பதே இல்லாமல் போன வாழ்க்கை, காலையில் எழுந்ததிலிருந்து வேலை. ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு யுகமாய் கழியும் இந்த வாழ்க்கைச் சுழலில் ஏன் சிக்கினோம் என்று சில நேரம் தோன்றுகிறது அவனுக்கு. ஆனால், மங்கிய ஒளியில், சலனமில்லாமல் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் மனைவி, மகளை பார்க்கும் போது புது சக்தி கிடைக்கிறது. அது தான் அவனை தினமும் போராட வைக்கிறது.

அமைதியான இடத்தில் வீடு. மரங்களடர்ந்த, அருகில் சலசலக்கும் ஆறு என்று இயற்கையை சார்ந்த வாழ்வும் சில நேரங்களில் வெறுத்துப் போகிறது.

வெளியே வந்து பார்த்த போது, சற்று முன் எழும்பி இருந்த சூரியனை மழை மேகங்கள் சூழத் தொடங்கியிருந்தது. இந்த வானிலையில் வெளியே போவது சரியில்லை என நினைத்தான். மீண்டும் கண் மூடித் தூங்க முயற்சித்தான்.

”எழுந்திரிங்க !!, சாப்பிட ஒன்றும் இல்லை” என்ற குரல் கேட்டு முழித்தவனுக்கு தான் வெகு நேரம் தூங்கிவிட்டது போல இருந்தது. கண்ணைக் கசக்கி பார்க்கும் போது, எதிரிலிருந்த அவளின் உருவம் இப்பொழுது தெரிந்தது.

“வெளியே இவ்வளவு மழை பெய்யும் போது எப்படி வெளியே போவது ?” என்றான்.

“வேறு வழியில்லை, சாப்பிட எதாவது வேண்டும். அவளுக்கு மிகவும் பசிக்கிறது. சின்னக் குழந்தை, பசியால் அழ ஆரம்பித்துவிட்டால் கடினம்” என்றாள்.

பெய்யும் மழையில் வெளியே போனவன் ஒரு மணி நேரம் கழித்து, முழுவதும் நனைந்தவாறு, ”மழை நிற்காது போல இருக்கிறது. இன்னும் இரண்டு நாட்களுக்கு இதையே வைத்துக்கொள்” என்று, அப்போது வேட்டையாடிய காட்டு எருமையின், காலை மட்டும் அவளிடம் தந்துவிட்டு, முப்பத்தியிரண்டாயிரம் வருடங்கள் கழித்தும் குகைச்சுவற்றில் அழியாமல் இருக்கப்போகும் வேட்டைக் காட்சியை வரையத் தொடங்கினான்.

நன்றி: http://images.bidorbuy.co.za/