இது எங்க சாமி

சந்தோஷமான அல்லது துக்கமான சில தருணங்களில், அந்த நிகழ்வின் போது நமக்கு “இது மாதிரி நடக்கும்னு எனக்கு தோணுச்சு” என்ற உள் உணர்வு வரும். கால் பிசகி ஒரு வாரத்துக்கு முன் வீட்டுக்கு வந்தவுடன் என் மனைவி சொன்ன முதல் விஷயம் “இன்னைக்கு காலைல இருந்து எனக்கு மனசே சரியில்லை. நீங்க சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்துடணும்னே தோணிக்கிட்டு இருந்துச்சு”. இந்த உணர்வுகள் வருவதற்கு காரணம், காக்கும் தேவதைகளாக இருக்கும் நாம் வணங்கும் குல தெய்வங்கள் என்று நம்புகிறேன். நம்மைப் பாதுகாக்கும் முதல் நிலைக் கடவுள்கள் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம். பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த முன்னோர்களில் சிலரை குல தெய்வங்களாக வணங்கி வருகிறோம்.

திருப்பதி வெங்கடேச பெருமாள் கோவில் நுழைவாயிலில் உள்ள வாசகம் “பெருமாளை வழிபடுவதற்கு முன், உங்களின் குலதெய்வத்தை மனதில் நினைத்து வழிபடுங்கள்”

திருச்சியிலிருந்து, 50 கிலோமீட்டர் தொலைவிலுள்ளது துறையூர். துறையூர் பஸ்ஸ்டாண்டிலிருந்து, பெருமாள் மலை அடிவாரம் போகும் வழியில், இடது பக்கம் திரும்பி, 300 மீட்டர் தூரம் போனால், வயல்கள் சூழ்ந்த இயற்கை சூழ்நிலையில் இருக்கிறது எங்கள் குல தெய்வம் கோவில் “பிச்சாயி அம்மன்”.

பெரிய கோபுரங்கள் எதுவும் இல்லை. திறந்த வெளியில் ஒரு அடி உயர இரண்டு சிலைகள். நிழலுக்கு பெரிய அரச மரம். சின்ன காம்பவுண்ட் சுவர். அருகில் விவசாயத்திற்கு உதவும் பம்ப் செட்டுடன் கூடிய மிகப்பெரிய குளம் போல கிணறு. வழிபட வருபவர்கள் தங்களை ஆசுவாச படுத்திக்கொள்ள உதவியாக 4 அறைகள் கூடிய மண்டபம். கோவிலிலிருந்து அருகிலிருக்கும் பெருமாள் மலை உச்சியிலிருக்கும் கோவிலை பார்ப்பது கண்கொள்ளாக் காட்சியாக இருக்கும். ஒவ்வொரு வருடமும், ஆகஸ்டு-அக்டோபர் மாதங்களில், இந்த கோவிலுக்கு வந்து வணங்கி செல்வது எங்கள் வழக்கம்.வெயில் குறைவான அக்காலங்களில், அமைதியான கிராம சூழ்நிலை மன அமைதியை தரும்.

கையில் குழந்தையுடன் இருக்கும் பிச்சாயி அம்மன் சிலை. அருகில் கணவர் வீரய்யா. இவர்கள் 17-ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர்கள். வீரய்யா ஒரு நாள் வயலில் வேலை செய்துவிட்டு மதிய உணவுக்காக காத்திருந்தார். நிறைமாத கர்ப்பிணியான பிச்சாயி அம்மன், அன்று மதிய உணவு எடுத்துவருவதற்கு கால தாமதமாகிவிட்டது. பசியினால் மிகுந்த கோபத்துடனிருந்தார் வீரய்யா. உணவு உண்ணும் முன், உடலை சுத்தம் செய்து, நெற்றியில் நாமக்கட்டியால் நாமம் போட்டு, அருகிலிருக்கும் பெருமாள் மலையிலிருக்கும் பெருமாள் கோவிலைப் பார்த்து வணங்குவது அவர் வழக்கம். அன்று பிச்சாயி அம்மன், நாமக்கட்டியை எடுத்து வர மறந்துவிட, கோபத்தின் மிகுதியால், வயலில் கட்டியாக இருக்கும் மண் உருண்டையை எடுத்து, மனைவி நோக்கி வீச, அது பிச்சாயி அம்மன் தலையில் பட்டு அவர் மரணமடைய, அதைக் கண்டு வருந்தி, வீரப்ப சாமியும் அங்கேயே இறந்ததாக சொல்லப்படுகிறது. இதன் காரணமாகவே, கையில் குழந்தையுடன் பிச்சாயி அம்மன் காட்சியளிப்பதாக கூறுகிறார்கள். இந்த வரலாறு, கல்வெட்டுகளில் பொறிக்கப்படாமல், செவி வழி கதையாகவே இருக்கிறது.

கடந்த முறை போனபோது, 50 வருடங்கள் கழித்து தற்போது கும்பாபிஷேகம் நடந்ததாக கூறினார்கள். அந்த சின்ன சிலைகளை மூடி (முதல் படம்), அதற்கு மேல அதே போல பெரிய அளவு சிலைகளை (அருகிலிருக்கும் படம்) வைத்து, சிமெண்ட் தளம் போட்டு அந்த இடத்தையே உயர்த்தி, சிறிய நகர கோவில்கள் போல மாற்றியிருந்தார்கள். கோவிலுக்கு முன் இரண்டு பெரிய குதிரை சிலைகள் இருக்கிறது. அந்த மாற்றங்கள் எங்களுக்கு புதிதாக இருந்தது. பழமையான இடங்களை மாற்றுவதில் உடன்பாடு இல்லாததால் இந்த மாற்றங்கள் எனக்கு சற்று ஏமாற்றத்தை அளித்தது. பழைய சிலைகள் எங்கே என்று திரும்ப திரும்ப பூசாரியிடம் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தோம்.

மாற்றம் ஒன்றே மாற்றமில்லாதது. கடந்த 80 வருடங்களில் மிகப்பெரிய மாற்றத்தை இந்த கோவில் சந்தித்திருக்கிறது என்ற நிலையில் 1000 வருட பழமை வாய்ந்த தஞ்சை பெரிய கோவில் எவ்வளவு மாற்றங்களை சந்தித்திருக்கும் என்ற நினைப்பே மலைப்பை தருகிறது.